ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ
ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΩΝ ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΩΝ ΠΟΤΩΝ

Ο Μ Ι Λ Ι Α
του   ΓΙΑΝΝΗ  ΦΡΑΓΓΙΔΗ  Προέδρου του Σωματείου ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ  &  Αναπλ. Γραμματέα της Π.Ο.Ε.Ε.Π.  στο 10ο  τακτικό  Συνέδριο
Θεσσαλονίκη  Σάββατο 19 Σεπτέμβρη 2009

                               ΕΙΣΗΓΗΣΗ:  «Ανεργία  και  επιπτώσεις  στην οικονομία και στην ψυχολογία του ανέργου και της οικογένειας του»
 
          Συναδέλφισες  και  συνάδελφοι, φίλες και φίλοι, Σύνεδροι,  χαιρετίζω  τις εργασίες του  10ο  συνεδρίου μας με την ελπίδα ότι  στο  τέλος,  θα  παρθούν αποφάσεις που  θα    αντανακλούν στην ιστορία και στους αγώνες της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ μας, αποφάσεις που θα είναι, όπως πάντοτε άλλωστε, για το καλό της εργατικής τάξης, αλλά ιδιαίτερα για το καλό του κλάδου μας.
          Είναι  αλήθεια ότι οι εργασίες του συνεδρίου μας γίνονται σε μια δύσκολη όσο και  περίεργη περίοδο.
          Η κατάσταση στην οικονομία βρίσκετε σε πολύ κρίσιμη  καμπή, μια και οι βασικοί δείκτες της εδώ και χρόνια δεν παρουσιάζουν σημάδια βελτίωσης.
          Ο  πολιτικός  κόσμος,  στο  σύνολό  του  θα  έλεγα   και  φυσικά το κεφάλαιο  και  η εργοδοσία, γενικότερα, επικαλούνται την παγκόσμια κρίση, που οι ίδιοι με τις πολιτικές τους αλλά και τις αποφάσεις τους  δημιούργησαν, ώστε να επιρρίψουν ακόμη περισσότερα βάρη στα εργατικά και λαϊκά στρώματα.
          Προοπτικές ανάπτυξης δεν φαίνονται στον ορίζοντα να υπάρχουν.
           Η παγκόσμια κρίση πλήττει και την ελληνική οικονομία.  Σε πολλές  περιοχές  της χώρας μας , συνεχίζουν να κλείνουν παραγωγικές μονάδες, στέλνοντας στην ανεργία και άλλους εργαζόμενους  ενισχύοντας παράλληλα την μείωση της κατανάλωσης, που με την σειρά της παρασύρει και άλλες μικρομεσαίες  παραδοσιακές,  ακόμα και  οικογενειακές  επιχειρήσεις, αυξάνοντας  το ποσοστό των ανέργων.
          Έτσι  ένα  μεγάλο  τμήμα του νέου  άνεργου  δυναμικού,  απορροφάται  από  την     παραοικονομία, με τις γνωστές δουλεμπορικές συνθήκες εργασίας και αμοιβής με φυσικό επακόλουθο να περιθωριοποιείτε όλο και μεγαλύτερος αριθμός ανέργων, ιδιαίτερα από ανειδίκευτους εργάτες και  από εργάτες μεγάλης ηλικίας.
          Η οικονομική κρίση, τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας και οι πολιτικές κυρίως των κομμάτων εξουσίας, είναι  μερικοί από τους λόγους  της  κακής  και δύσκολης κατάστασης που βιώνουμε εδώ και αρκετά χρόνια.
          Όμως ευθύνη έχουν και τα συνδικάτα. Οι συμβιβασμένες ηγεσίες έχουν εγκαταλείψει εδώ  και καιρό κάθε ταξική αντιπαράθεση με την εργοδοσία σε ζητήματα που αφορούν κυρίως τις θέσεις εργασίας, αφήνοντας μάλιστα το πεδίο ελεύθερο στην εργοδοσία  να  περικόπτει θέσεις,  χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο.
          Και αυτό δεν ισχύει μόνο για τις επονομαζόμενες προβληματικές επιχειρήσεις αλλά και για επιχειρήσεις πολύ εύρωστες, οικονομικά πανίσχυρες, οι  οποίες  όμως μέσα  στο γενικότερο  κλίμα  απαξίωσης  και  αποδυνάμωσης  του  εργατικού  συνδικαλιστικού      κινήματος, διαγράφουν δεκάδες θέσεις εργασίας χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
          Έτσι οι θέσεις χάνονται και μαζί τους χάνετε  και  ένα  καταναλωτικό  κοινό που  τροφοδοτεί  με  την  αγοραστική του δύναμη την οικονομική δραστηριότητα της κάθε   περιοχής.  Δημιουργείτε  έτσι  το  φαινόμενο  του  ντόμινο,  το  ένα  κομμάτι  πέφτει και παρασύρει  το  άλλο.  Οι  επιπτώσεις  στην  οικονομική  αλυσίδα  της περιοχής  μπορεί  να μην  γίνονται  άμεσα  ορατές,  αλλά  υπονομεύουν  την  οικονομία  της  κάθε  περιοχής    μακροπρόθεσμα.
          Φίλοι μου, το κεφάλαιο δεν λυπάται κανέναν.
           Αυτή λοιπόν η κατάσταση είναι η μία παράμετρος επηρεασμού της  οικονομικής  κρίσης απέναντι στην ανεργία και στον άνεργο γενικότερα  και είναι λίγο  πολύ  γνωστή  σε όλους μας είτε γιατί την ακούμε καθημερινά στις τηλεοράσεις, είτε την  διαβάζουμε  στις εφημερίδες , είτε ακόμη την βιώνουμε στην καθημερινότητα  μας.
          Το φάσμα της ανεργίας απειλεί πλέον όλη την Ευρώπη. Οι αριθμοί, ακόμα  και όταν δεν ψεύδονται  είναι αμείλικτοι. Το φράγμα του 10%  έχει πλέον ξεπεραστεί στην χώρα μας και είναι κατά πολύ χειρότερο σε άλλες χώρες (Ισπανία ,Ιταλία κτλ).
          Πίσω  όμως  από  τις  στατιστικές  και  τους  ψυχρούς  υπολογισμούς υπάρχει ένας μεγάλος αγνοούμενος, ο άνεργος, ο άνεργος και ο ψυχισμός του αλλά και ο ψυχολογικός επηρεασμός του ίδιου και της οικογένειας του.
          Η ανεργία,  φίλες  και φίλοι,  αγαπητοί σύνεδροι, περιλαμβάνετε στις καταστάσεις της ζωής που έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρων ερευνητών, λόγο των κοινωνικών  και    οικονομικών  επιπτώσεων  της  αλλά  και  λόγο της σύνδεσης της με την εμφάνιση ψυχο-λογικών προβλημάτων κυρίως στους ανέργους.
          Δεν υπάρχει αμφιβολία, ότι , έχει επιπτώσεις στην υγεία γενικότερα,  στην  ψυχική υγεία ειδικότερα , αλλά και στην οικογενειακή ηρεμία και γαλήνη.
          Άνεργος δεν είναι ένα άτομο που έχει χάσει την δουλειά του. Είναι ένα άτομο που έχει χάσει την ταυτότητα του, που δεν ξέρει τι  να  κάνει με τον  χρόνο  του ,  την  οικογένεια  του, την ζωή , τον εαυτό του.
           Άνεργος δεν είναι κάποιος που ψάχνει για δουλειά, είναι κάποιος που ψάχνει για στηρίγματα επιβίωσης.  Μαζί με την δουλειά,  στο  συμβολικό  επίπεδο  χάνει πολλά        περισσότερα από τα  οικονομικά αγαθά. Χάνει την αυτοεκτίμηση, τον αυτοσεβασμό, την αξιοπρέπεια του.
          Έρευνες έχουν δείξει ότι οι  άνεργοι  έχουν χαμηλότερη αυτοπεποίθηση, νιώθουν   απορριπτέοι από την κοινωνία και με την σειρά τους αναπτύσσουν αισθήματα εχθρότητας για αυτή . Αναπτύσσεται μέσα τους η αίσθηση πως δεν μπορούν να πάρουν στα χέρια τους τα ηνία της ζωής τους και έτσι ψαλιδίζουν τις προσδοκίες τους από τους  εαυτούς τους  και από τους άλλους.
          Μια  άλλη  έρευνα,  έχει δείξει  ότι σε  περιπτώσεις ανέργων που χάνουν μια  μακροχ-ρόνια σταθερή εργασία το στρές που βιώνουν θεωρείται μεγαλύτερο από το στρές που εκλύετε από τον θάνατο ενός καλού φίλου, η’ ακόμη από αυτό της ύπαρξης μιας σοβαρής αρρώστιας στην οικογένεια.
          Επίσης, τα χαρακτηριστικά  προβλήματα των ανέργων έχουν επιπτώσεις και στην οικογένειά τους. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις ανέργων γονιών, η απογοήτευση, η πικρία,     η αίσθηση ανικανότητας συντήρησης του εαυτού και της οικογένειας δημιουργούν αμφι-θυμικά συναισθήματα  σε σχέση με την οικογένεια του, που μπορεί να εκφραστούν μέσα από συνεχή ευερεθιστότητα, συγκρούσεις , σεξουαλικές δυσλειτουργίες και τάσεις φυγής.
          Η  ημιαπασχόληση  ή  η απασχόληση  σε χαμηλόμισθες ανασφάλιστες εργασίες  με αβέβαιο  μέλλον,  αν  και  ενδέχεται να  μετριάζει κάπως τα  άμεσα  συναισθήματα απογο-ήτευσης και πικρίας των ανέργων δεν εξωραΐζει  το βαθύτερο άγχος που προέρχεται από την αίσθηση απώλειας ελέγχου της ζωής και του ψαλιδίσματος των ονείρων του     Εργαζόμενου.
          Αγαπητοί  φίλοι,  μεγαλώσαμε και ζούμε σε μια κοινωνία, όπου η εκπαίδευση  και η οικογένεια μεγαλώνουν τα παιδιά δείχνοντας τους πως, η φυσιολογική πορεία της ζωής ,περιλαμβάνει οπωσδήποτε την εξάσκηση κάποιας εργασίας που αποτελεί  και  βασικό  δομικό υλικό της προσωπικότητας ενός ανθρώπου. «όλοι δεν θέλανε να γίνουν κάποτε  δημόσιοι υπάλληλοι».   Τα παιδιά μεγαλώνοντας έχουν εσωτερικεύσει  την  αξία της  σταθερής εργασίας στο μυαλό τους  και  χτίζουν όνειρα πάνω στην αξία αυτή. Όταν  όμως, φτάνει η ώρα να εργαστούν  και βλέπουν τις πόρτες  της σταθερής εργασίας κλειστές, νιώθουν να ματαιώνονται από την κοινωνία και ταυτόχρονα να την ματαιώνουν.
          Αυτή  λοιπόν  η  αλληλοματαίωση,  δημιουργεί  μια,  διάσταση  ανάμεσα  στις  προσδοκίες τους και στην αλήθεια της  πραγματικότητάς  τους, ανάμεσα στο ιδανικό και το υπαρκτό, ανάμεσα στο «θέλω»  και στο «μπορώ»  και  αυτή  η  διάσταση είναι παρά-γοντας  συνεχούς άγχους με απρόβλεπτες συνέπειες. Ακόμη και η οικογένεια  σταδιακά χάνει το δέσιμο  που είχε,  γιατί η ίδια η ανεργία λειτουργεί διαβρωτικά ,και τείνει  από  ατομικό και οικογενειακό πρόβλημα να εκδηλώνετε, όλο και περισσότερο, σαν κοινωνικό.

                                                          Φίλες  και  φίλοι,  αγαπητοί σύνεδροι
          Η θέση της ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ μας  για την  συγκράτηση  και περιορισμό της ανεργίας είναι τα  ισχυρά  συνδικάτα,.  Όπου  λοιπόν υπάρχουν οργανωμένα  με  ταξικό  προσανα-τολισμό συνδικάτα είτε δεν συμβαίνει καθόλου είτε συμβαίνει σε πολύ μικρό βαθμό.
          Η συστράτευση των  εργαζομένων  στον  αγώνα,  αυτές  τις  δύσκολες  στιγμές της οικονομικής  κρίσης και της ανελέητης επίθεσης του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, απο-τελεί  μονόδρομο  για  την  εργατική τάξη.  Η ενότητα,  η  οργάνωση  και  ο αγώνας     αποτελούν το μόνο όπλο στην επίθεση, που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο, ενάντια στον κόσμο της εργασίας.
           Όσοι  κλάδοι λοιπόν  και  συνδικάτα  μπήκαν στην  διαδικασία του  διαλόγου  και  υπέκυψαν στους εκβιασμούς και την μείωση της αξιοπρέπειας των  εργαζομένων τους   αργά ή γρήγορα έπεσαν θύματα των αυθαιρεσιών της εργοδοσίας.
          Οι ισχύς των συνδικάτων μας και ο φόβος απέναντι στη δύναμη τους ήταν και είναι αποτρεπτικός παράγοντας είτε για απολύσεις είτε για μεταφορά εταιριών σε γειτονικές χώρες  και  αν ισχύει  απόλυτα  η  πληροφορία  ότι  στέλεχος μεγάλης  πολυεθνικής  αιτιο-λόγησε  το κλείσιμο εργοστασίου σε γειτονική χώρα, με την ύπαρξη ισχυρών συνδικάτων στην Ελλάδα, (καταδεικνύει τούτο την ανάγκη ισχυροποίησης ακόμα περισσότερο των συνδικάτων) και αυτό φυσικά δεν οφείλετε στην αγάπη της πολυεθνικής προς την χώρα μας, αλλά στον φόβο των εργατικών αντιδράσεων υπό την καθοδήγηση ενός πανίσχυρου οργάνου όπως είναι η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΜΑΣ ( Π.Ο.Ε.Ε.Π).
          Τώρα σε ότι έχει να κάνει με τα πεπραγμένα της 3ετίας που πέρασε, με βρίσκουν    απόλυτα σύμφωνο και η εισήγηση του προέδρου, αλλά και ο απολογισμός δράσης,  όπως μας τον ανέλυσε ο οργανωτικός γραμματέας.
          Πιστεύω ότι ως Δ.Σ. λειτουργήσαμε με γνώμονα πάντα το συμφέρον της τάξης μας, αλλά και το συμφέρον του κλάδου.
          Ακολουθήσαμε  και  προσπαθήσαμε  να υλοποιήσουμε  τις  αποφάσεις  του  προηγο-ύμενου Συνεδρίου καθώς επίσης και τις αποφάσεις των εθνικών συμβουλίων.
          Σας  ζητώ  λοιπόν  να  υπερψηφίσετε τον απολογισμό  δράσης,  τον οικονομικό  ισο-λογισμό, και προϋπολογισμό , αλλά και να εγκρίνετε το σχέδιο δράσης και  της νέας 3ετίας.
          Σε  ότι  έχει  να  κάνει με το πρόσωπο μου σας λέω ότι μετά από 22 χρόνια συνεχούς ταξικής  συνδικαλιστικής  δράσης,  κουβαλώντας και τις  εμπειρίες  αυτών  των  ετών,     αισθάνομαι έτοιμος όσο ποτέ,  να προσφέρω στην νέα  διοίκηση,  από όποιο πόστο και     αν μου  ανατεθεί , υπό την προϋπόθεση φυσικά, εσείς, ως σύνεδροι να με τιμήσετε με την ψήφο σας.
          Τελειώνοντας, σας καλώ και εγώ, να δώσουμε ραντεβού, όλοι, με τις οικογένειες μας, την ΤΕΤΑΡΤΗ στα δικαστήρια της Θεσ/νίκης, για να πούμε ένα μεγάλο  ΟΧΙ, στην αδικία και σε όλους όσους προσπαθούν να ακυρώσουν τους αγώνες μας.
                            ΟΛΟΙ  την  ΤΕΤΑΡΤΗ  στα  δικαστήρια  για  να πούμε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην ΙΣΤΟΡΙΑ και  στις  ΑΞΙΕΣ της τάξης μας.
                                                                          ΖΗΤΩ το 10ο  ΣΥΝΕΔΡΙΟ
                                                                          ΖΗΤΩ η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ
                                                               ΖΗΤΩ οι ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ στον κλάδο μας.

        
                                       ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ 2006-2009

             της Απερχόμενης  Διοίκησης στο 10ο Τακτικό Πανελλαδικό Συνέδριο της Π.Ο.Ε.Ε.Π.

                                             Θεσσαλονίκη 19 και 20 Σεπτεμβρίου 2009

                                              Συναδέλφισσες και Συνάδελφοι Σύνεδροι

                                                          Αξιότιμοι προσκεκλημένοι

          Σας καλωσορίζω εκ μέρους της απερχόμενης Διοίκησης στο 10οΤακτικό Πανελλαδικό Συνέδριο της Ομοσπονδία μας.

          Καλωσορίζω  τους συναδέλφους μου από όλα τα μέρη της Ελλάδας που βρίσκονται σήμερα μέσα σ’ αυτή την αίθουσα, για να πραγματοποιήσουμε το σημαντικό αυτό συνδικαλιστικό μας καθήκον.

          Το Συνέδριο μας είναι το κυρίαρχο όργανο του συνδικαλιστικού μας κινήματος και η ύψιστη δημοκρατική μας λειτουργία,  ξεκινά με την ανάδειξη των αντιπροσώπων μέσα από τις εκλογές των πρωτοβαθμίων σωματείων-μελών μας και θα κορυφωθεί αύριο με την εκλογή της νέας Διοίκησης της Π.Ο.Ε.Ε.Π. που θάχει και την ευθύνη  στην  Νέα τριετία  να  εφαρμόσει  τα  ψηφίσματα  με  τις  διεκδικήσεις  του  Συνεδρίου  μας  και  να  παλέψει  γι’  αυτά  που  έχει  ανάγκη  το  σ.κ.  στα  Εμφ.  Ποτά  και  να  συμπαραταχθεί  στους  αγώνες και με άλλες  δυνάμεις  του  εργατικού  συνδικαλιστικού κινήματος στην χώρα μας.

                    Το 10ο  Τακτικό Πανελλαδικό μας Συνέδριο συνέρχεται μέσα σε  ένα διεθνές οικονομικό περιβάλλον, πολύ αρνητικό και απόλυτα άδικο για την εργατική τάξη.   Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης είναι πλέον  ορατές και στη χώρα μας,  εφ’  όσον  η ακρίβεια, η ανεργία και η ανασφάλεια έχουν γίνει ο εφιάλτης των λαϊκών στρωμάτων,  και περισσεύει  η οργή  και η αγανάκτηση  μας εφ’ όσον  δεν ευθυνόμαστε  αλλά  θα  μας βάλουνε να  πληρώσουμε.

          Παρ’  όλα  αυτά  την  τριετία που πέρασε οι πρωτοβουλίες, οι δράσεις, και η γενικότερη  αγωνιστική παρουσία της Π.Ο.Ε.Ε.Π. έδωσαν το στίγμα της  αντίστασης  σε  όλο το συνδικαλιστικό  κίνημα όλης της χώρας.  

          Μέσα  στην  προσπάθεια  του,  το  απερχόμενο  Δ.Σ.  της  Π.Ο.Ε.Ε.Π.  προσπάθησε  να  κάνει  πράξεις  τις αποφάσεις του προηγούμενου  Συνεδρίου, μέσα από Γενικά Συμβούλια, με την οργάνωση συνδιασκέψεων, σεμιναρίων, και πολλών  απεργιακών κινητοποιήσεων.

          Δώσαμε γι’ αυτά  μάχες  σκληρές με  συνέπεια  στις  αρχές και τις θέσεις  μας,  μάχες

για τη διασφάλιση και διεύρυνση των θέσεων εργασίας, ενάντια σε  κάθε ελαστική μορφή εργασίας,   και  ενάντια στη «μαύρη εργασία».
Για την υπογραφή ικανοποιητικών συλλογικών συμβάσεων  ενισχύοντας οικονομικά τα  χαμηλότερα  εισοδήματα, και αγωνιστήκαμε για την ενίσχυση  και  τον   σεβασμό του θεσμού των συλλογικών  διαπραγματεύσεων - Συμβάσεων.
Πραγματοποιήσαμε αλλεπάλληλες απεργιακές κινητοποιήσεις ενάντια  στην ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων! την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς και στις παθιασμένες διώξεις των συνδικαλιστών μας.
          Και  βάλαμε  στην  πρώτη  γραμμή  των διεκδικήσεων  της  Π.Ο.Ε.Ε.Π.  την    διατήρηση και  διεύρυνση των κατακτήσεων μας, και την αύξηση των θέσεων    εργασίας.  Έτσι   γενικά  μπορούμε  να  πούμε ότι στον κλάδο μας την τριετία που πέρασε κατορθώσαμε  και  συνάψαμε  Σ.Σ.Ε.  αρκετά  ικανοποιητικές  για  τους    εργαζόμενους  του  Κλάδου  μας.

                                             ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

           Ο ρόλος των Σωματείων μας   των στελεχών  μας δηλαδή  είναι σημαντικός σε ΟΛΕΣ τις κινητοποιήσεις  του εργατικού  σ.κ..

          Υπενθυμίζω τις   πετυχημένες απεργιακές κινητοποιήσεις φέτος με  τα Σωματεία της Κόκα-Κόλα στη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και το Βόλο, και τις πρόσφατες   απεργιακές κινητοποιήσεις στο ΜΑΛΑΜΑΤΙΝΑ, τις απεργιακές κινητοποιήσεις του  νέου μέλους μας το Σωματείο  ΜΠΟΥΤΑΡΗ στην Στενήμαχο της Νάουσας.

           Και  πολλές ακόμη επί μέρους  απεργίες για την διασφάλιση  των εργατικών συμφερόντων.

          Φυσικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πέρα  από τις απεργίες  της  Π.Ο.Ε.Ε.Π.  και  τις  24ωρες απεργίες  κυρίως του Συνδικάτου και άλλων σωματείων μελών,  κάθε  φορά  που δικάζεται η ηγεσία του κλάδου  μας. (π.χ. 9 Φλεβάρη 2007, 18 Ιούνη 2007, 18 Δεκέμβρη 2007, 11 Ιανουαρίου 2008, 16 Δεκεμβρίου 2008).

          Υπενθυμίζω εδώ την ιστορική απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συνδικάτου Πωλητών-Οδηγών και Βοηθών  Βόρειας Ελλάδας φέτος το Γενάρη να αναλάβει εξ ολοκλήρου το οικονομικό κόστος για να προχωρήσει η Π.Ο.Ε.Ε.Π. στην υπεράσπιση των διωκόμενων συνδικαλιστών μας εάν χρειαστεί ακόμη και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

           Αναφέρω σαν παράδειγμα τις κινητοποιήσεις πέρυσι τον Νοέμβριο και Δεκέμβριο.   Μέσα σε 20 ημέρες βγάλαμε χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα στο δρόμο, στις 27 Νοέμβρη στο συλλαλητήριο του Π.Α.ΜΕ.. στην Απεργία της Γ.Σ.Ε.Ε. στις 10 του Δεκέμβρη, με παρουσία  μαχητικά  και μαζική, και έξι μέρες μετά, στην μεγάλη πανελλαδική απεργιακή κινητοποίηση που πραγματοποίησε  με  μεγάλη  επιτυχία η Ομοσπονδία κόντρα  στις διώξεις των συνδικαλιστών μας.

          Η  επόμενη  πανελλαδική  24ωρη  Διαμαρτυρία  θα  γίνει  την  Τετάρτη 23  Σεπτέμβρη,  με  μεγάλη  απεργιακή συγκέντρωση στα Δικαστήρια  της Θεσ/νίκης. 

Εκπροσώπηση σε Γ.Σ.Ε.Ε. και Ε.Κ. – Επιτροπές

          Δραστηριοποιούμαστε όλα τα  στελέχη  της  Π.Ο.Ε.Ε.Π.  σε  όλους  τους θεσμούς του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος,  με  την εμπειρία  που διαθέτουμε  και την επιδίωξη  για  αποτελεσματικότερο  εργατικό  σ.κ..

          Πολλά  στελέχη μας συμμετέχουν σε Διοικήσεις   Εργατικών Κέντρων, Και στο   ανώτατο  όργανο  της  χώρας  την  Γ.Σ.Ε.Ε.  όπως  και  στην κεντρική γραμματεία του Π.Α.ΜΕ.  με  ικανά στελέχη της Ομοσπονδίας μας. 

          Και  να  μην λησμονήσουμε  ότι  η  Π.Ο.Ε.Ε.Π., θεωρούσε  και θεωρεί απολύτως αναγκαία, την διεθνική συνεργασία των Συνδικάτων  γιατί αυτή μπορεί να φέρει θετικά  αποτελέσματα, ενάντια στη  νεοφιλελεύθερη επίθεση του   Κεφαλαίου.

          Εμείς  διατηρούμε καλές  σχέσεις με συνδικαλιστικές οργανώσεις του εξωτερικού  και φυσικά  με  τα  αδελφικά  μας  Κυπριακά  Συνδικάτα.

         Με τα γερμανικά συνδικάτα οι καλές  σχέσεις μας ανάγονται στις προηγούμενες δεκαετίες, τα πρόσωπα βέβαια αλλάζουν, αλλά η συνεργασία των οργάνων μας συνεχίζεται.

          Τον Μάρτιο του 2008,  για πρώτη φορά  μετά  από κάλεσμα στελέχη της Π.Ο.Ε.Ε.Π. παραβρέθηκαν στο Παρίσι και συμμετείχαν στην προσπάθεια  ίδρυσης ενιαίας ευρωπαϊκής διευρυμένης  κλαδικής ομοσπονδίας.  

                                                          Σ Ε Μ Ι Ν Α  Ρ Ι Α

          Πραγματοποιούμε  συχνά επιμορφωτικά σεμινάρια και συσκέψεις  για να θωρακίσουμε τα στελέχη μας πολιτικά, ιδεολογικά, με τις ιδέες του αυτόνομου δημοκρατικού ταξικού  συνδικαλισμού.

           Σημαντικές  ήταν  και οι  συσκέψεις που πραγματοποιήσαμε με θέματα την «παγκόσμια «κρίση» του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου. Τα μέτρα πρόληψης και αντίδρασης των Συνδικάτων, για τις ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ, στην  εργατική  τάξη». «Οι αντιδράσεις μας στην  εργοδοτική  βία και τις διώξεις  των συνδικαλιστών μας»  και «το παρόν και το μέλλον της Α.Δ.Ε.Σ. μέσα στο εργατικό κίνημα –   Παρεμβάσεις και συνεργασίες».

          Ένα  βασικότατο εργαλείο στους αγώνες μας,  είναι η  «Σύγχρονη Συνδικαλιστική Σκέψη». Είμαστε  από τα λίγα  δευτεροβάθμια συνδικαλιστικά όργανα στην πατρίδα μας που εκδίδει ανελλιπώς κάθε μήνα δικό του φύλλο που    βοηθά  και  ενημερώνει  τους  εργαζόμενους.

          Επίσης  η  Π.Ο.Ε.Ε.Π.  διαθέτει  ιστοσελίδα  στο ιντερνέτ  και   διακρίνεται πολύ       συχνά  στο  Εργατικό  Πρωτάθλημα,  κατακτώντας τρόπαια σε  όλα τα  σπορ.         

          Αυτοί  είμαστε  εν  ολίγοις   εμείς  της  Π.Ο.Ε.Ε.Π.  και   τα  Συνδικάτα  μας  και   προχωρούμε  με  περίσσια  υπερηφάνεια  μέσα  στο  εργατικό  κίνημα,  γιατί  διαθέτουμε  το  σπουδαιότερο  όπλο  την  ΕΝΟΤΗΤΑ  και  την αλληλεγγύη.   Και  δεν  θα  σταματήσουμε    να  σφυρηλατούμε  συνεχώς την ενότητα και την καλή  οργάνωση  τονίζοντας  σε  κάθε  περίπτωση τις βασικές αρχές για την Αυτονομία και Αυτοδυναμία του εργατικού μας κινήματος.

                                                              Συνάδελφοι  και συναδέλφισσες

           Η θητεία της νέας Διοίκησης θα συμπέσει με την ολοκλήρωση 30 χρόνων συνδικαλιστικής δράσης.

          Είμαι βέβαιος ότι και η τριετία που έρχεται θα είναι μεστή σε αγώνες και διεκδικήσεις για τα δίκαια της εργατικής τάξης.

           Και είμαστε βέβαιοι για την σταθερότητα σε αγωνιστική κατεύθυνση των δράσεων της Ομοσπονδίας μας γιατί σαν Λάβαρό μας είχαμε πάντοτε τις αρχές του Αυτόνομου Δημοκρατικού και Ταξικού Συνδικαλισμού.

          Δεν θα περιαυτολογούσαμε αν υποστηρίζαμε ότι ανοίξαμε νέους δρόμους στη δράση των Συνδικάτων.   Δώσαμε ελπίδες σε χιλιάδες εργαζόμενους και νέες προοπτικές στους αγώνες και τους στόχους τους.

          Η Ομοσπονδία μας με την ΕΝΟΤΗΤΑ, την ΟΡΓΑΝΩΣΗ και τον ΑΓΩΝΑ των εργαζομένων του κλάδου και με τη ΣΥΝΕΠΕΙΑ, τη ΜΕΘΟΔΙΚΟΤΗΤΑ και την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ των στελεχών της αναδείχθηκε σε ΓΝΗΣΙΟ εκφραστή  των συμφερόντων του Κλάδου των    Εμφιαλωμένων Ποτών και γενικότερα της εργατικής τάξης.

            Δώσαμε μάχες με βάση τις αρχές του αυτόνομου, δημοκρατικού, ταξικού συνδικαλισμού και τα αποτελέσματα μας έχουν δικαιώσει.

           Σε αυτή την κατεύθυνση και με αυτές τις αρχές και  τα πιστεύω συνεχίζουμε και την επόμενη τριετία, για να   συμπληρώσουμε μια τριακονταετία θετικών υπηρεσιών στην εργατική τάξη της πατρίδας μας.

         ΚΑΛΟΥΜΕ σε συστράτευση, όλες τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος  να      παλέψουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ για να πραγματοποιήσουμε το όραμά μας, το όραμα πολλών      γενιών εργαζομένων σε όλο τον πλανήτη, για κατάργηση της εκμετάλλευσης και καταπίεσης ανθρώπου από   άνθρωπο.

                                                          ΖΗΤΩ  ΤΟ 10Ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.Ε.Π.

                                                             ΖΗΤΩ Η  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ

Ομιλία του ΓΙΑΝΝΗ ΦΡΑΓΓΙΔΗ Αν.Γεν.Γραμματέα της Π.Ο.Ε.Ε.Π.
στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ
 5 Σεπτέμβρη 2009  πλατεία Σιντριβανιού Θεσσαλονίκη
Εργαζόμενες και Εργαζόμενοι, Νέοι και Νέες, άνεργοι και συνταξιούχοι, Πολίτες της Θεσσαλονίκης,

Σας μεταφέρω θερμό ταξικό αγωνιστικό χαιρετισμό της Διοίκησης της Ομοσπονδίας μας και των εργαζομένων στα Εμφιαλωμένα Ποτά της χώρας μας.          
   Συγκεντρωθήκαμε και φέτος εδώ, στο χώρο της Διεθνούς Εκθέσεως, όχι για εθιμοτυπικούς λόγους, αλλά για να διαμαρτυρηθούμε για τα τεράστια προβλήματα που συσσωρεύει για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα , η συνεχιζόμενη αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης .    Το συνδικαλιστικό κίνημα στον κλάδο μας, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα, για ένα καλύτερο μέλλον για την εργατική τάξη της πατρίδας μας,                                                                                                    
                                                                    Συναδέλφισες και συνάδελφοι, φίλες και φίλοι.
              Όλα αυτά τα χρόνια βλέπουμε την εργοδοσία να αυξάνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα κέρδη της και να συγκεντρώνει στα χέρια της τον παραγόμενο πλούτο.   
    Η οικονομική κρίση μεγέθυνε προβλήματα που ήδη υπήρχαν στην ελληνική κοινωνία και οφειλόταν στις αντεργατικές πολιτικές των κυβερνήσεων και των εκπροσώπων της, που φυσικά ευνοούν, αυτές οι πολιτικές, μακροπρόθεσμα το μεγάλο κεφάλαιο, ενώ ζητούν από τους εργαζόμενους να γίνουν ακόμη μια φορά τα θύματα και να επωμιστούν τις συνέπειες τις κρίσης που οι ίδιοι  , με τις πολιτικές τους,δημιούργησαν.   Εκβιάζουν με ωμό τρόπο και επιχειρούν να περικόψουν τα εργασιακά δικαιώματα με πρώτο το δικαίωμα στην εργασία.
              Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού της χώρας και του εργατικού δυναμικού ζουν σε συνθήκες φτώχειας και ο κίνδυνος εξαθλίωσής τους είναι τεράστιος. Η παράνομη και η «μαύρη» εργασία έχουν  πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα  φερέφωνα του συστήματος καλλιεργούν συστηματικά τη μισαλλοδοξία και το ρατσισμό για να διατηρούν τους εργαζόμενους χωρισμένους. Θύμα, όμως, των φαινομένων της σύγχρονης δουλείας γίνεται ΟΛΗ η εργατική τάξη.
             Το σύγχρονο δουλεμπόριο και το στυγνό εργασιακό καθεστώς που έχει επιβληθεί στους περισσότερους χώρους δουλειάς συνοδεύεται από μια πρωτόγνωρη τρομοκρατία από την πλευρά της εργοδοσίας, η οποία ακυρώνει στην πράξη ακόμη και συνταγματικά δικαιώματα.      
       Η εργοδοσία προσπαθεί να μετατρέψει τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας και όπου οι εργαζόμενοι συσπειρώνονται γύρω από τα Συνδικάτα τους, τότε  δείχνει το πραγματικό αντιδημοκρατικό και αντικοινωνικό της πρόσωπο προσπαθώντας να ποινικοποίηση τους εργατικούς αγώνες .
      Μέσα στις συνθήκες της οικονομικής κρίσης και της ανοιχτής και απροκάλυπτης επίθεσης του Κεφαλαίου το εισόδημα των λαϊκών στρωμάτων καταποντίζεται καθημερινά. Η ανεργία πλήττει την εργατική τάξη. Δεν υπάρχει πλέον οικογένεια που να μην την αγγίζει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο η ανεργία. Η ανασφάλεια για το μέλλον, κυρίως των νέων εργαζομένων, έχει γίνει εφιάλτης για τα εργατικά στρώματα.
      Διανύουμε εποχές που οι απολύσεις οργιάζουν, η ανεργία αυξάνεται, τα εργοστάσια κλείνουν ή έχουν ήδη μεταφερθεί σε άλλες χώρες, ολόκληρες γεωγραφικές περιφέρειες ερημώνουν από βιομηχανικής απόψεως και καταρρέουν οικονομικά. Χιλιάδες εργαζόμενοι μένουν για μήνες και χρόνια χωρίς δουλειά παρά τη θέλησή τους. Και αυτοί που εξακολουθούν να εργάζονται βλέπουν να χειροτερεύουν καθημερινά οι συνθήκες εργασίας.  Η εκμετάλλευση δεν υπολογίζει ούτε την ανθρώπινη ζωή ούτε την αξιοπρέπεια. Η χώρα μας βρίσκεται  στην κορυφή, στις κακές συνθήκες εργασίας σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και σε μας σημειώνονται τα περισσότερα θανατηφόρα εργατικά ατύχημα.
Η οικονομική κρίση οδηγεί την κοινωνία σε αποσύνθεση.  Η εγκληματικότητα, η παραβατική συμπεριφορά,  οι εμπρησμοί και οι βιβλικές καταστροφές που προξένησαν οι τελευταίες πυρκαγιές αποδεικνύουν το μέγεθός της κοινωνικής διαστροφής που προκαλεί η ιδεολογική αποθέωση του κέρδους.  Οι καθημερινές οικονομικές δοσοληψίες με υπηρεσίες όπως ΔΕΗ, ΟΤΕ. ΤΡΑΠΕΖΕΣ κ.λ.π. , γίνονται μια επώδυνη διαδικασία για πολλούς εργαζόμενους και εργαζόμενες.  Τα δάνεια και οι οφειλές έχουν γίνει βραχνάς για χιλιάδες οικογένειες .  
    Το άνοιγμα των φακέλων με τους λογαριασμούς έχει μετατραπεί σε καθημερινό εφιάλτη.      Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση προωθεί την ιδιωτικοποίηση και σε νέους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας. Ενδεικτική είναι η περίπτωση του νερού της Θεσσαλονίκης που μετατρέπεται από δημόσιο αγαθό σε εμπόρευμα.
Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν στην Υγεία και την Παιδεία, η οποία μετατρέπεται χρόνο με το χρόνο σε προνόμιο των εύπορων κοινωνικών ομάδων.
      Η επίθεση της εργοδοσίας στα Ασφαλιστικά δικαιώματα  και η κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος συνεχίζεται με συστηματικό τρόπο.  Στο στόχαστρο της εργοδοσίας και της κυβέρνησης βρίσκονται τα Βαρέα και Ανθυγιεινά και  η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.
 
                                                                   Εργαζόμενοι και εργαζόμενες,
Σ΄ αυτές τις δύσκολες στιγμές δεν υπάρχουν περιθώρια για αμφιταλαντεύσεις. Τα  πράγματα μιλούν από μόνα τους.
               Οι δυνάμεις που συγκροτούν το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ) έδωσαν δείγματα γραφής. Δίνουν καθημερινά αγώνες για τα δίκαια των εργαζομένων. Σήμερα δεν υπάρχουν περιθώριο για κανέναν εργαζόμενο να μένει μακριά από την οργανωμένη συνδικαλιστική πάλη.     Μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα και να το οδηγήσουμε σε ταξική αγωνιστική κατεύθυνση.  Μέσα από τις γραμμές των ταξικών αγωνιστικών συνδικάτων μπορούμε να αναχαιτίσουμε την οικονομική και κοινωνική πολιτική που προωθούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του Κεφαλαίου και Η συστράτευση των εργαζομένων στον αγώνα, αυτές τις δύσκολες στιγμές της οικονομικής κρίσης και της ανελέητης επίθεσης της εργοδοσίας ,αποτελεί μονόδρομο για την εργατική τάξη. Η ενότητα, η οργάνωση και ο αγώνας αποτελούν το μόνο όπλο στην επίθεση, που έχει εξαπολύσει το κεφάλαιο, ενάντια στον κόσμο της εργασίας.
                                                                               Φίλες και φίλοι,
       Εμείς στον κλάδο των Εμφιαλωμένων Ποτών δίνουμε καθημερινούς αγώνες για τη διασφάλιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σωματεία μέλη της Ομοσπονδίας μας βρίσκονται και αυτή την περίοδο σε κινητοποιήσεις ενάντια στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας. Και να είστε σίγουροι ότι η εργοδοσία δεν παρακολουθεί αμέτοχη τους αγώνες και τις κατακτήσεις μας.
      Σχεδιάζει, μηχανορραφεί, αντιδρά με χίλιους δύο τρόπους εναντίον της Ενότητας, της Οργάνωσης και των Αγώνων μας . Δεν τσιγκουνεύεται ούτε  χρήματα ούτε και μέσα. Για μας η αντισυνδικαλιστική πολιτική της εργοδοσίας έχει πάρει τη μορφή του ανελέητου δικαστικού κυνηγητού ηγετικών συνδικαλιστικών στελεχών του κλάδου μας. Δεν πρόκειται για μια ακόμη μορφή ποινικοποίησης ενός εργατικού αγώνα. Εδώ βρισκόμαστε μπροστά στην προσπάθεια ηθικής και φυσικής εξόντωσης   εργαζομένων που δεν σκύβουν το κεφάλι στην αυθαιρεσία της εργοδοσίας.
Έχουμε γίνει στόχος για έναν και μοναδικό λόγο: Δεν έχουμε βάλει νερό στο κρασί μας και δεν έχουμε συμβιβαστεί. Κινούμαστε αταλάντευτα εδώ και δεκαετίες στη γραμμή υπεράσπισης αλλά και διεύρυνσης των εργατικών δικαίων. Και αυτό δεν άρεσε, δεν αρέσει και ούτε θα αρέσει ποτέ στην εργοδοσία.
Παραμένουμε στις επάλξεις των εργατικών αγώνων, πιστοί στις αρχές της εργατικής αυτονομίας και του ταξικού προσανατολισμού των αγώνων των εργαζομένων.
                                                                                Εργαζόμενοι και εργαζόμενες,
Η σκευωρία της εργοδοσίας κατέρρευσε στα μάτια όλης της εργατικής τάξης. Οι εργαζόμενοι με την αλληλεγγύη τους έδειξαν ότι καταλαβαίνουν ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των εργοδοτικών συκοφαντιών. Και είναι τα ταξικά Συνδικάτα και η συνδικαλιστική δράση.
                    Στις 23  του Σεπτέμβρη διεξάγεται στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης μια δίκη ντροπής για την εργοδοσία. Οδηγεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου 15 συνδικαλιστές, προέδρους και γραμματείς πρωτοβάθμιων Σωματείων γιατί στήριξαν και στηρίζουν με τη δράση τους τα δίκαια των εργαζομένων και τους στόχους της εργατικής τάξης στο σύνολό της.
Δεν λυγίσαμε και ούτε θα λυγίσουμε. Και το δηλώνω από αυτό το βήμα ότι, και από αυτή τη δοκιμασία , θα βγούμε νικητές και πιο δυνατοί.
          ΚΑΛΟΥΜΕ  λοιπόν , τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους, τους ανέργους και όλους τους πολίτες της Θεσσαλονίκης μπροστά στο Δικαστικό Μέγαρο, στις 23  του Σεπτέμβρη το πρωί, στην απεργιακή συγκέντρωση που διοργανώνει η Ομοσπονδία και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία του κλάδου των Εμφιαλωμένων Ποτών για να μην περάσει η αυθαιρεσία της εργοδοσίας και να μην επιτρέψουμε την ποινικοποίηση των εργατικών μας αγώνων.
           ΚΑΛΟΥΜΕ τους εργαζόμενους της χώρας να πυκνώσουν τις γραμμές των ταξικών συνδικάτων. Μόνο ενωμένοι και μέσα από τους αγώνες μας μπορούμε να ανατρέψουμε τις αντιλαϊκές  πολιτικές και να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.
                                            Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ,είναι ΑΓΩΝΑΣ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ.
                              Λέμε  ΟΧΙ σε όσους  έχουν οδηγήσει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα στο δρόμο της μιζέριας.
                             Λέμε ΝΑΙ σε όσους υπερασπίζουν τα δικαιώματά μας και τα δικαιώματα των επόμενων γενιών.
                             Λέμε ΟΧΙ στις συμβιβασμένες ηγεσίες και στις ηγεσίες υποταγής.
                             Λέμε ΝΑΙ σε όσους υπερασπίζουν την κοινωνική πρόοδο και συνοχή.
                             Λέμε ΝΑΙ σε όσους ανοίγουν το δρόμο για μια δίκαιη κοινωνία αλληλεγγύης,  απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
            ΚΑΛΟΥΜΕ τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, ανεξάρτητα από πολιτικές και κομματικές τοποθετήσεις να ενταχθούν στα ταξικά συνδικάτα και να δυναμώσουν το ΠΑΜΕ για να ανατρέψουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ την αντιλαϊκή πολιτική της εργοδοσίας και των πολιτικών της εκφραστών.
    Κανένας ΑΓΩΝΑΣ , φίλες και φίλοι, δεν πάει χαμένος.
                                                             ΖΗΤΩ  ΤΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ
                                                                       ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΜΕ     
                                                                ΖΗΤΩ Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ